Vrijdag, de laatste dag

Rond 09:00 uur kwam er dan eindelijk leven in de brouwerij, de kinderen werden langzaam wakker; voor Morris begon de dag natuurlijk feestelijk, hij werd voor zijn tent door zijn cluster toegezongen omdat vrijdag 6 jaar was geworden, ik denk niet dat hij ooit zo veel kinderen op zijn verjaardag heeft gehad.

Toen iedereen min of meer wakker was gingen we lekker ontbijten, en omdat dit het laatste ontbijt was kregen we er allemaal een croissantje bij, hmmmmmmmmmmmmmm………….

Natuurlijk waren er helden:

Nicole, ondanks dat Nicole al jaren een pomp heeft, heeft voor het eerst haar naald door Pleun laten zetten. Normaal altijd in haar bil, nu in haar onderbuik. Echter zeer helaas, niet zo’n succes….

Jennifer,
Jennifer heeft voor het eerst in haar been geschoten, helemaal zelf!

En toen werd onze gastheer, de terreinbeheerder van Heumensoord, Sergeant-majoor Koos Haenen, door Liesanne naar voren gehaald; Koos had alle tenten geïnspecteerd of ze wel schoon waren, de enige tenten waarop Koos aanmerkingen had waren die van de leiding, die van de kinderen waren goed schoon en opgeruimd ;-)

Als dank voor zijn gastheerschap kreeg Koos een supergrote bedankkaart en een fles.

En toen begon het grote inpakken, opruimen en schoonmaken, want op zaterdag komen de jongeren van de DVN voor hun vakantieweek en ik hoop dat ze het net leuk hebben als wij en dat zij ook net zo veel mazzel zullen hebben met het weer.

In de speeltuin was de kralenbak in het zand terecht gekomen en dus werd er een supergrote zeef te voorschijn gehaald en onderleiding van de baas van Kareltje (Frank dus) werd er gezeefd en gespoeld.

Ondertussen werd aan de andere kant van het terrein via de zogenaamde sweep-methode de grond minutieus gecontroleerd op zaken die daar niet hoorden onder leiding van Mike, Ilona, Milan en Bart met militair Jarno aan kant als kritische toeschouwer.

Na de lunch werden nog even de puntjes op de i gezet en daarna gingen de kinderen met een aantal begeleiders een boswandeling maken zodat de ouders om 14:00 uur rustig naar binnen konden en een gesprek voeren met wie ze wilden.

Rond 14:30 uur kwamen de kinderen, met cluster 1 voorop, luid zingend het kamp op en werden zij herenigd met hun familie.

Er was te eten en te drinken, en veel ouders namen de gelegenheid te baat om uitgebreid met de begeleiding en/of medische staf te praten en toen ging het op huis aan.

Een superfijne week was voorbij, en enige uren later reden ook de begeleiding, de militairen, de medische staf moe maar voldaan naar huis, nadat we afscheid van elkaar hadden genomen, waarbij de meest gehoorde kreet was: “tot volgend jaar?”

Liesanne zal best heel blij zijn dat alles zo goed verliep en dat het haar weer gelukt was om zo’n fijn team rond zich te verzamelen.

Als laatste wil ik persoonlijk, voor wat betreft deze weblog, Anne-Caro en Giel bedanken die mij hielpen met het opzetten van deze weblog en mij continue met raad en daad bijstonden, waardoor deze weblog geworden is was hij nu is.

 

Tot volgend jaar?

 

Bram Boone

PS als het goed is heeft iedereen een brief gekregen hoe men de foto-dvd en een cd met de door de kinderen gezongen kampliedjes kan bestellen, mocht u deze niet gekregen hebben of kwijt zijn dan kunt u een e-mail sturen aan dvnkinderk@gmail.com dan krijgt u van mij per e-mail deze brief alsnog, let op: het adres waar ik in dit geval de dvd naar toe moet sturen wordt door mij gecontroleerd, als dit een ander adres is als het adres dat ik van de organisatie heb gekregen dan verstuur ik de dvd niet, dit om misbruik te voorkomen.

Omdat het uploaden van filmpjes tijdens de kampweek wat problemen gaf door een langzame verbinding zal ik proberen bij deze laatste bijdrage wat filmpjes extra te plaatsen.